Meneer van der S. was ruim in de zeventig en had een actief leven achter de rug als professioneel voetballer. In de tegenwoordige tijd liet de Alzheimer zijn geheugen meer dan eens in de steek waardoor er de nodige inactiviteit en onrust ontstond. Op zijn tijd bracht dit helaas ook lichamelijke klachten met zich mee.
DOOR MIDDEL VAN BEWEGEN HEBBEN WE MENEER VAN DER S. GEACTIVEERD, WAARDOOR DE ONRUST EVEN VERGETEN KON WORDEN. HOE WE DAT DEDEN? DOOR MENEER TE MOTIVEREN MET DE ENIGE ECHTE SPORT DIE HIJ ALTIJD MET HART EN ZIEL HEEFT BEOEFEND: VOETBAL. ZEVENTIG PLUS OF NIET, VOOR HET TRAPPEN VAN EEN BALLETJE WAS HET IN ZIJN OGEN NOOIT TE LAAT.
(verhaal van een bewoner van een woonzorgcentrum in Amsterdam)
Mevrouw Y., een jonge dame van in de twintig, is gebonden aan haar rolstoel. Dit weerhield haar er echter niet van om haar dromen kenbaar te maken: willen lopen.
Vanaf dat moment zijn we samen wekelijks naar het zwembad gegaan. Hier hebben we geoefend met lopen in het water. Door het dragen van kleine enkelgewichtjes konden haar voeten de bodem raken en door het ondersteunen met ‘schuim’attributen bleef zij rechtop staan.
Ik hoor zo weer hoe ze tegen mijn collega schreeuwde. “Daniël, ik loop!”
(verhaal van een klant in een instelling voor mensen met een verstandelijke en lichamelijke beperking)
Het hoofd legen tijdens een drukke werkdag op kantoor. Fijn om er even uit te zijn, letterlijk en figuurlijk. Op naar buiten voor een kleine bootcamp gebaseerd op quizvragen met betrekking tot het bedrijf. In twee teams strijden collega’s voor het geven van de juiste antwoorden. Want een fout gegeven antwoord zorgt voor het krijgen van een sportieve opdracht. Maar ook leuk: beide teams bedenken voor elkaar een actieve opdracht. Aan het eind is er een gezamenlijk afsluitingsspel. Bereikte doelen: de teamspirit zit er weer goed in, het concentratievermogen is weer volop aanwezig en iedereen kan weer met een frisse blik terug aan de slag.
(verhaal van een gegeven korte training na ingehuurd te zijn door een bedrijf)
